زنان روستائی می توانند به پیشبرد برنامه های بهبود سبز* کمک کنند
پریمیتا موهانتی، آنِت والگرن
در تهیۀ بسته های بهبود وضعیت بعد از کرونا که از سوی دولت های آسیا-پاسیفیک پیشنهاد شده است، غالبا یک فاکتور کلیدی جمعیت شناسی مورد غفلت واقع شده و آن فاکتور “زنان روستائی” است و تا زمانی که سیاست گذاران جنبه جنسیتی را در اولویت بندی هزینه های خود در نظر نگیرند، توانائی های بالقوۀ این گروه بزرگ و حیاتی به هدر رفته و امکان تاثیر اقتصادی آنان در برنامه های رسمی کاهش می یابد.
بانکوک– تا این لحظه، اکثر کشورهای آسیا و اقیانوسیه نوعی بسته بهبود وضعیت را برای دوران پس از پاندمی کرونا پیشنهاد کرده اند. بسیاری از آن ها شامل سرمایه گذاری در زمینه های منجر به [توسعۀ] پایدار می شود که سازمان ملل متحد بارها انجام آن را از دولت ها خواسته است. برخی از برنامه های پیشنهادی اخیر تنها درکلیات بودجه منظور شده و قرار است سیاست گذاران نسبت به تخصیص بودجه آن ها اقدام کنند.
صرف نظر از سطح جزئیات فعلی این بسته ها، برنامه های بهبود وضعیت منطقه همگی از یک ویژگی جمعیتی کلیدی غفلت کرده اند و آن “زنان روستایی” است و تا زمانی که سیاست گذاران جنبه جنسیتی را در اولویت بندی هزینه های خود در نظر نگیرند، استعدادهای بالقوۀ این گروه بزرگ و حیاتی به هدر رفته و امکان تاثیر اقتصادی آنان در برنامه های رسمی کاهش می یابد.
چنین غفلتی نمک بر یک زخم کهن است. اقتصادهای روستایی، که تا کنون از حمایت مالی ضعیف تری برخوردار بوده و نسبت به مناطق شهری دسترسی کمتری به خدمات عمومی داشتند، از سه جبهۀ پاندمی کووید 19، رکود اقتصادی ناشی از آن و پیشرفت بی وقفه تغییرات آب و هوایی محاصره شده اند. علاوه بر این، زنان بیشتر از مردان از پیامدهای ناشی از این بیماری همه گیر رنج برده و متحمل ضررهای اقتصادی و نابسامانی های روحی بیشتری شده اند.
کلید تقویت برنامه های بهبود وضعیت پس از کرونا که به نفع زنان روستایی هم هست ایجاد اشتغال سبز است به نحوی که بتواند از شوک های تغییرات آب و هوایی جلوگیری نموده و کارآفرینی را در بخش هایی مانند کشاورزی و انرژی احیا کند. در این زمینه، شرکت های کوچک و متوسط که توسط زنان اداره می شوند می توانند نقش حیاتی ایفا کنند.
تغییرات اندک در نحوه تخصیص و اولویت بندی دولت ها برای بودجه برنامه های بهبود وضعیت، به ویژه در بخش سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر می تواند زندگی ده ها میلیون نفر را بهبود بخشد. در برخی از کشورهای بزرگتر مانند هند- جایی که قرنطینه، اختلال در زنجیرۀ تامین کالا و از دست دادن معیشت شهری باعث مهاجرت معکوس به روستاها شده است- چنین تعدیلاتی به نفع افراد بیشتری خواهد بود.
پشتیبانی از انرژی سبز یک هدف آسان برای بسته های بهبود وضعیت است. این به اثبات رسیده است که توسعه انرژی های تجدیدپذیر در طول پاندمی اقدامی مقاوم است. حتی در بخش هایی مانند حمل و نقل و ساخت و ساز، پروژه های جدید انرژی های تجدیدپذیر با تأخیرهائی افزایش یافته است. به عنوان مثال، کره جنوبی اخیراً اعلام کرده است که 43 میلیارد دلار برای ساختن گرمخانه های ساحلی سرمایه گذاری می کند.
در سال 2020 تولید برق از منابع تجدیدپذیر تقریباً 7 درصد افزایش یافته است، اما این همه ماجرا نیست. در ظاهر ممکن است تصور شود که زنان و مردان از زیرساخت های انرژی تجدیدپذیر به طور یکسان بهره می برند، اما واقعیت بسیار متفاوت است.
تغییرات اندک در نحوه تخصیص و اولویت بندی دولت ها برای بودجه برنامه های بهبود وضعیت، به ویژه در بخش سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر می تواند زندگی ده ها میلیون نفر را بهبود بخشد
در آسیا و اقیانوسیه معمولاً این زنان هستند که در خانه از انرژی استفاده می کنند. اما سیستم برای آن ها طراحی نشده است. در برخی کشورها مانند بنگلادش، زنان به انرژی های تجدیدپذیر دسترسی ندارند زیرا از این انرژی در مناطقی نظیر بازارهای عمومی که به طور سنتی به مردان اختصاص داده شده، استفاده می شود. برای تصحیح این امر، دولت ها می توانند مشوق هایی مانند کمک های بلاعوض و وام های با تسهیلات بیشتر برای نصب سیستم های تجدیدپذیر انرژی در مقیاسی کوچک در مناطق روستایی خارج از شبکه ارائه دهند مانند شرکت توسعه زیرساخت های بنگلادش که برای نصب سیستم های خورشیدی خانگی یارانه مستقیم و اعتبار خرد ارائه می دهد.
دولت ها همچنین باید از مشاغل تحت رهبری زنان که به طورسخت و نامتناسبی از بحران کرونا ضربه خورده است، حمایت کنند. مطالعات انجام شده توسط برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد تحت پروژه “ام پاور”[1]، که به طور مشترک با “برنامۀ زنان ملل متحد”[2] اجرا و توسط دولت سوئد تأمین شده است، نشان می دهد که شرکت های کوچک تحت رهبری زنان به دلیل از دست دادن درآمد، محدودیت های پول نقد درجریان، و چالش های جذب سرمایه گذاری جدید، با کسادی و عدم تعادل مواجه شده است.
از آنجا که فعالیت اقتصادی زنان این منطقه بیشتر در بخش غیر رسمی متمرکز است، به اندازه مردان در بودجه بهبود وضعیت مشارکت ندارند. بنابراین دولت ها باید در برنامه های خود عامل جنسیت را نیز در نظر بگیرند تا بتوانند به طور مؤثر همه نیازمندان را تحت پوشش قرار دهند.
سومین راه حل ساده، سرمایه گذاری بیشتر در بخش ارتقاء سواد و مهارت های دیجیتالی در بین زنان و جوامع حاشیه نشین است. تبعیض جنسیتی در بخش دیجیتال نسبتا زیاد است. زنان در کشورهای کم درآمد و متوسط 8 درصد کمتر از مردان دارای تلفن همراه هستند. در سال 2019 48 درصد از زنان در سراسر جهان آنلاین بوده اند، در حالی که این رقم برای مردان 58 درصد بوده است.
سواد دیجیتالی بیشتر می تواند زنان را قادر سازد تا نقش گسترده تری در بخش انرژی های تجدیدپذیر منطقه ایفا کنند. این روزها خرید، فروش و تأکید به استفاده از انرژی خانگی به طور فزاینده ای به صورت آنلاین انجام می شود و کشورهایی مانند هند، نپال و بنگلادش از بسترهای دیجیتالی برای تجمیع تقاضای بازار و ایجاد تعادل بین مصرف کنندگان و تامین کنندگان انرژی استفاده می کنند. درک بهتر این فناوری ها توسط زنان- اعم از کشاورزان خرده مالک و یا کارآفرینان- به آنان این فرصت را می دهد که از بازارهای موجود برای تولید انرژی در مقیاس کوچک استفاده کرده و به تدریج آن را گسترش دهند.
چنین ابتکاراتی می تواند مزایای دیگری نیز به همراه داشته باشد. تامین برق پایدار و قابل اطمینان از طریق نصب شبکه های کوچک تجدیدپذیر تحت مدیریت زنان در مناطق روستایی می تواند به نیروگاه های مخابراتی تلفن همراه کمک کند. به عنوان مثال به اپراتورهای برج های مخابراتی ین امکان را می دهد تا منطقۀ تحت پوشش خود را گسترش دهند.
درک بهتر فناوری ها توسط زنان- اعم از کشاورزان خرده مالک و یا کارآفرینان- به آنان این فرصت را می دهد که از بازارهای موجود برای تولید انرژی در مقیاس کوچک استفاده کرده و به تدریج آن را گسترش دهند.
بسته های بهبود وضعیت که در آن ها به عامل جنسیت توجه شده باشد هم برای دولت ها مفید خواهد بود و هم برای مشاغل و این تنها منحصر به آسیا و اقیانوسیه نیست. سیاست گذاران خواهند توانست توسعه اقتصادی فراگیر را تقویت کرده و مراقبت اجتماعی و زیست محیطی را به نمایش بگذارند، این در حالی است که شرکت ها نیز از بازارهای جدید و افزایش جمعیت آنلاینی که مایل و قادر به پرداخت هزینه های کالا و خدمات دریافتی هستند، سود خواهند برد و هیچ کس عقب نمی ماند.
منبع استخراج مقاله:
https://www.project-syndicate.org/topics
* Green Recovery بهبود سبز، تعبیری است که برنامه توسعه ملل متحد برای از بین بردن فقر و کاهش نابرابری ها از طریق توسعه پایدار به کار می برد.
1- بنیاد بازارهای نوظهور، یک نهاد بشردوستانه جهانی که فعالیت خود را بر روی جوانان در معرض خطر در بازارهای نوظهور متمرکز کرده است- مترجم
2- یک نهاد حقوق بشری سازمان ملل متحد که برای برابری جنسیتی و توانمند سازی زنان فعالیت می کند. این نهاد که در ژانویۀ 2011 در مقر سازمان ملل متحد- نیویورک عملیاتی شد، با عنوان”زنان ملل متحد” خوانده می شود- مترجم
